مثل کودکی آویزان

او خوانی ست
نه رو خوانی
برای هر که جمله های عاشقانه بنویسی و بگویی بخوان
می تواند آسوده و بی غلط بخواند
اما عاشق حقیقی
نیاز به دست نوشته و های و هوی ندارد.
با تسلط حرف هایش را می نگرد.
چرا که بارها در خلوتش تو را مرور کرده .
از روی تو بارها نوشته و
تو را ورق ورق حفظ
تو را صفحه صفحه پلک زده.
چرخاندن زبانی که استخوان ندارد
سهل است.
اما سکوت و هیس ِ قلبی که
اسیر زندانی ست با میله های استخوانی و سخت
اهل می خواهد.
خیلی ها عاطفه را جار می زنند اما
تمام حرف هاشان همگی به جارو رفته
خیلی ها وعده ای داده اند
وعده ای به تو و عده ای
وعده ای به تو و عده ای
خیلی ها هم عشقبازی را سرو ته فهمیدند
مثل کودکی آویزان
که نگاه اولش به جای مادر
سمت سینه ی پرستار چرخیده

رسول ادهمی

سیب عشق...