سایه است دیگر

داشته و نداشته ام

یک سایه بیشتر نیست .. که

لام تا کام عاشقانه هایم ،

همیشه به ناف احتمال بسته می شود ..

سایه است دیگر

می آید و نمی ماند .. می آید و می رود .. تا

تکلیفِ عشق با تنهایی روشن شود ....

سایه است دیگر .. که گاه

دلش را تاریکی می زند و روی می گرداند از من .. تا

دست تنهایی ام را بگیرم و با

اعتماد به نفس شعری که از نوستالژی آغوش او نوشته ام ،

در کوچه های خیال شب گردی کنم ..

سایه است دیگر .. یعنی

وقتی که نیست ،

خودم را با تنهایی اشتباه گرفتن .. و

خاطره را در شعر قسط بستن .. و

ساعت را روی خیال کوک کردن ..

وقتی که نیست .. یعنی دوباره

لجبازیِ شعری می شوم که تا جان دارد

پای خاطراتِ سایه اش ایستادگی می کند ..

 حمیدرضا هندی